
نگاهی به زندگی آیتالله صدری
مرحوم آیتالله صدری معتقد به سادهزیستی و مردمی بودن روحانیت بود و همواره به طلاب علوم دینی سفارش میکرد که از تلاش برای کسب ثروت غیرمتعارف و رسیدن به مقام دنیوی پرهیز کنند، چراکه این اعمال باعث وهن جایگاه روحانیت میشود.
به گزارش ایکنا از لرستان، یکم مردادماه مصادف است با پانزدهمین سالگرد عروج ملکوتی آیتالله سیدیدالله صدری، مدیر فقید حوزه علمیه کمالیه خرمآباد و امام جماعت مسجد صاحبالزمان(عج) که به همین مناسبت با مروری بر کتاب «یادگار عمر» تألیف حجتالاسلام حمید عیدی به معرفی گوشهای از زندگانی و فعالیتهای این روحانی جلیلالقدر لرستانی میاندازیم.
آیتالله سیدیدالله صدری فرزند مرحوم آیتالله آقا سیدغلامرضا ابن آقا سیدصدرالدین از سلسله جلیله سادات منتسب به حضرت امام موسی بن جعفر(ع) است.
بیت مکرم ایشان از بیوت مقدس شهر خرمآباد و از دیرباز بهعنوان درگاه و مأوایی برای درماندگان بهشمار میآمده است و اعضای این خانواده همواره در رفع و رجوع امور دنیوی و دینی همشهریان خود بر میآمدهاند.
آیتالله سیدیدالله صدری در ۲۰ بهمن سال ۱۳۰۱ هجری شمسی مطابق با ۱۶ رجب در محله پشت بازار خرمآباد شش ماه بعد از رحلت والد گرامیشان در بیت علم و فضیلت دیده به جهان گشود.
آیتالله آقا سیدغلامرضا برجستهترین روحانی لرستان در عصر خود بهشمار میآمد. ایشان مجتهدی مسلم بود که به زهد و تقوا و پرهیزگاری شهره بود. این عالم زاهد هنگام وفات چیزی از مال دنیا را به جا نگذاشت، این در حالی بود که ایشان وصی بسیاری از متمکنین لرستان بود.
آیتالله صدری دوران طفولیت را تحت سرپرستی والده مکرمهشان و همچنین حمایت برادر بزرگترشان مرحوم حجتالاسلام والمسلمین سیدعبدالله مصطفوی که از متنفذین لرستان و دارای سجایای اخلاقی والایی بود و از شاگردان مرحوم آیتاللهالعظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی(مؤسس حوزه علمیه قم) بهشمار میرفت، سپری کرد و از بدو کودکی تحت تعالیم بیت مکرم پدری قرار گرفت و زمینههای آموزش دینی و اخلاقی ایشان مهیا شد تا اینکه در سن ۱۰ سالگی جهت انجام تحصیلات ابتدایی وارد دبستان دولتی شد و در سال ۱۳۱۶ ه.ش موفق به اتمام تحصیلات ابتدایی شد.
این زمان مقارن با حکومت رضاخان بود و بنابر سیاستهای ضددینی آن روزگار انجام بسیاری از فعالیتهای مذهبی ممنوع اعلام شده و بالطبع حوزههای علمیه ایران از فعالیت بازمانده بود و آقا سیدیدالله نوجوان که بنابر وضعیت خانوادگیاش علاقه وافری به تحصیلات حوزوی داشت برای تحصیل علوم دینی با مشکلات عدیدهای روبهرو شد.
وی پس از مرارت فراوان موفق میشود که کتاب جامعالمقدمات کهنهای پیدا کرده و به همراه چند تن از دوستانش نزد حاج آقا سیدحیدر طاهری(ره) و آقا سیدعلیاکبر رحیمی(ره) تحصیل علوم دینی را آغاز کند.
در اوایل دهه ۳۰ ایشان به همراه جمعی از اهالی لرستان به محضر آیتاللهالعظمی بروجردی(ره) در قم میرسند و خواستار راهاندازی حوزه علمیه خرمآباد میشوند که معظمله، مرحوم آیتالله کمالوند(ره) را مأمور تشکیل حوزه میکنند. در حوالی این سالها آیتالله صدری به خرمآباد بازمیگردد و در این حوزه تازه تأسیس به فعالیت میپردازد و نیز بخشی از امور حوزه را عهدهدار میشود.
پس از مدتی اداره حوزه علمیه خرمآباد بر عهده آیتالله صدری گذاشته میشود و ایشان تا آخر حیاتشان این مسئولیت را عهدهدار بودند.
مجهز کردن حوزه به تجهیزات رایانه، دستگاههای تایپ و تکثیر، تقاضا جهت فرش و سیستم صوتی مسجد جامع، رایزنی با برخی متمکنین جهت عمران و بازسازی ساختمان حوزه، بخش کوچکی از خدمات ایشان در سالیان مدیریتشان بود.
این عالم بزرگوار معتقد به سادهزیستی و مردمی بودن روحانیت بود و همواره به طلاب علوم دینی سفارش میکرد که از تلاش برای کسب ثروت غیرمتعارف و رسیدن به مقام دنیوی پرهیز کنند چه این اعمال باعث وهن جایگاه روحانیت میشود. آیتالله صدری معتقد بود ملبس شدن به لباس روحانیت باید دارای قاعدهای مشخص باشد و همواره از اینکه بعضی از طلاب بهصورت مقطعی لباس میپوشیدند رنج میبردند.
آیتالله سیدیدالله صدری سرانجام پس از ۸۶ سال زندگی پربرکت که مصداق آیه شریفه «جَعَلَنِی مُبارَکاً أَیْنَ ما کُنْتُ» بود، با کارنامهای درخشان و پس از عمری مجاهدت و تقوی و پرهیزگاری کمنظیر که در عصر حاضر به ندرت یافت میشود، در روز سهشنبه، اول مردادماه ۱۳۸۷ جهان فانی را وداع گفت و پیکر مطهر ایشان با حضور پرشور و گسترده اقشار مختلف مردم در قبرستان خضر خرمآباد به خاک سپرده شد.
انتهای پیام
برچسب ها: حوزه کمالیه خرم آباد ، آیت الله بروجردی ، زندگی نامه